Δεν είναι σπάνιο το να αισθάνεται κάποιος πως οι άλλοι δεν νοιάζονται για τις δικές του ανάγκες, για τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του.
Ωστόσο, αυτοί οι άλλοι γνωρίζουν τι θέλει, τι χρειάζεται ή πώς νιώθει ο δικός τους άνθρωπος; Αν ναι, με ποιό τρόπο το έμαθαν; Πολλές φορές θεωρείται δεδομένο πως τα συναισθήματά μας είναι εμφανή ή οι ανάγκες μας αυτονόητες. Μα όταν δεν τις επικοινωνούμε ανοιχτά, μπορεί να μείνουν στην αφάνεια.
Την επόμενη παράγραφο τη συνάντησα σε ένα παλιό ημερολόγιο. Αποδίδεται στον Leo Buscaglia, δίχως όμως να διευκρινίζεται το βιβλίο.
“Αν χρειάζεσαι κάτι, πρέπει να γνωστοποιήσεις την ανάγκη σου στους άλλους, γιατί αλλιώτικα δεν θα την ικανοποιήσεις ποτέ. Ακόμη κι αυτοί που αγαπούν δε διαβάζουν σκέψεις. Συχνά, όταν οι άνθρωποι επιτρέπουν στον εαυτό τους να εκφράσει τις ανάγκες τους, ξαφνιάζονται με την πρόθυμη ανταπόκριση που συναντούν.”
Σχολιασμός: Ξενια Κολλια, ψυχοθεραπευτρια ψυχολογος Θεσσαλονικη
“Να είμαι ο εαυτός μου ή ο σύντροφός σου;”
“Η δύναμη του να είσαι ευάλωτος”
Υπομονή…
“Η αυτοεκτίμηση κατά Virginia Satir”
Δείτε περισσότερες αναρτήσεις στο blog
Διαβάστε άρθρα ψυχολογίας
Επικοινωνήστε με την Ξένια Κόλλια, ψυχολόγος Θεσσαλονίκη
Φωτογραφία του Demen
